104. آش رشته

از ختم قران برمی گشتیم آش رشته نذری بهمون دادن یه قابلمه کوچیک با  یه کاسه جدا

قابلمه دست مامان بود و منم کاسه رو گرفتم تو دست و راه افتادیم بیایم خونه

از خیابون رد میشدم یه ماشین اونطرف خیابون نگه داشت وقتی رسیدم اونطرف خیابون

پسره {راننده} دنده عقب گرفت و جلو پام نگه داشت {یه پیرمرد هم کنارش بود فک کنم باباش بود}

راننده :ببخشید خانم آش رشته از کجا خریدی؟؟

من : نخریدم نذریه

راننده: ببخشید مرسی ازتون

من: بفرمایید {کاسه رو گرفتم طرفش}

مامان همزمان گفت همینو ببرین و....

  منم یبار دیگه تعارفش کردم ...

راننده : نه دیگه مرسی ببخشید 

بیچاره خجالت کشید از قیافش معلوم بود 

بعد هم راه افتاد و رفت کمی جلوتر نگه داشت ....

چند متر جلوتر مامان میگه : اخ دیدی ؟؟کاش اون کاسه آش رو میدادیم بهشون

من :خو نبرد ما که میخواستیم بدیم

مامان: اخ کاش آش میدادیم بهشون 

من : میخوای بدو بدو برم دنبالشون کاسه رو بدم بهشون و بیام 

مامان : D

دیگه نزدیک خونه بودیم خانمه از کنارمون رد شد بو آش رشته هم میومد 

مامان : نچ مدیونی مردم اومد گردنمون بوش کوچه رو ورداشته

من : اهوم میخواستی از زن دایی نگیری تازه پسره و باباشو چی بیچاره ها فک کنم هوس کرده بودن

مامان که انگار باز یادش افتاده بود : اخ اخ کاش اون کاسه آش تو دست تو رو میدادیم بهشون

من : خو نبردن تقصیر ما چیه

مامان: مدیونیشون گردنمون نیاد

من : ای بابا میخوای برم بگردم پیداش کنم بزور آش رو بدم بهش و............

مامان:  :D

اومدیم خونه واسه بابا تعریف کردیم بعد یجوری منو نیگا می کنه و میگه : اخ خوب اون کاسه دستتو میدادی بهشون

من : ای بابا پدر من خو نبرد 

بابا : ولی کاش میدادی ببره 

من : واااای میخواید برم کوچه پشتی رو بگردم پیداش کنم آش رو بدم بهش و.......

+ این آش دست ما شده بود فیلمی......